Składająca się z sześciu komunistycznych republik SFRJ/СФРЈ (Socijalistička federativna republika Jugoslavija/Социјалистичка Федеративна Република Југославија – Socjalistyczna Federacyjna Republika Jugosławii, początkowo określająca się mianem “ludowej”), stanowiła przez dziesięciolecia szczególnie ważne ogniwo międzynarodowego komunizmu, realizując istotne zadania ofensywne wynikające ze strategii podboju świata przez ten system. W końcu lat 50-tych ubiegłego wieku, odegrała kluczową rolę w planowaniu przyszłej, wielkiej operacji dezinformacyjnej – “liberalizacji” systemu komunistycznego w oparciu o wzorzec leninowskiego NEP-u. Kwestię tę wyczerpująco przedstawił Anatolij Golicyn w swojej książce “New Lies for Old”, opisując fałszywy spór sowiecko-jugosłowiański w latach 1958-60.
Jakkolwiek kraj ten od 1948 roku nie należał formalnie do tzw. bloku państw komunistycznych z centralą w Moskwie, postanowiłem dołączyć niniejszy tekst do przedstawionych tu wcześniej opisów “transformacji” w “demoludach”. Czynię to nie tylko ze względu na podobieństwa w implementacji “socjalistycznych przemian”, ale przede wszystkim – wbrew obiegowej opinii na ten temat – ze względu na ścisłe współdziałanie komunistów jugosłowiańskich z koordynującą “upadek komunizmu” centralą moskiewską, a co za tym idzie także z poszczególnymi “demoludami” w realizacji tego samego celu. Komunistyczna Jugosławia spełniała dwie kluczowe funkcje w tej bardzo szeroko zakrojonej operacji: modelu dla pierestrojki (“socjalistycznych przemian”) oraz pola doświadczalnego, na którym testowano różne elementy “transformacji”. Dodatkowo, czas realizacji “upadku komunizmu” w SFRJ był taki sam jak w “demoludach”, co również wskazuje na ścisły związek pomiędzy, rzekomo niezależnymi od siebie, komunistycznymi inscenizacjami.