Skip to content
Tryumf Ześlizgu – na trzydziestolecie "jesieni demoludów"
Menu
  • Tytułem wstępu
  • Kalendarium
  • Peerel („ludowa” Polska)
  • „ludowe” Węgry
  • „socjalistyczna” Czechosłowacja
  • „socjalistyczna” Rumunia
  • „demokratyczne” Niemcy
  • „ludowa” Bułgaria
  • „socjalistyczna” Jugosławia
    • Wstęp
    • Część 1 (zarys sytuacji przed 1986 rokiem)
    • Część 2 (1986-1988)
    • Część 3 (styczeń-grudzień 1989)
    • Część 4 (styczeń-lipiec 1990)
    • Część 5 (sierpień-grudzień 1990)
    • Część 6 (1991-)
  • „ludowo-socjalistyczna” Albania
    • Część 1 (zarys sytuacji przed “liberalizacją”)
    • Część 2 (kwiecień 1985-wrzesień 1990)
    • Część 3 (październik 1990-sierpień 1991)
  • sowieckie republiki bałtyckie
    • Wstęp
    • Część 1 (zarys sytuacji przed 1986 rokiem)
    • Część 2 (1986-87, styczeń-czerwiec 1988)
    • Część 3 (czerwiec-grudzień 1988)
    • Część 4 (styczeń-sierpień 1989)
    • Część 5 (sierpień 1989-marzec 1990)
    • Część 6 (kwiecień-grudzień 1990)
    • Część 7 (styczeń-sierpień 1991)
    • Wykaz niektórych skrótów i organizacji
  • sowiecka Mołdawia
    • Wstęp
    • Część 1 (zarys sytuacji przed 1987 rokiem)
    • Część 2 (1987-1989)
    • Część 3 (1990-1991)
    • Część 4 (postscriptum: 1992-)
  • sowiecka Ukraina
    • Wstęp
    • Część 1 (zarys sytuacji przed 1987 rokiem)
    • Część 2 (1987-1989)
    • Część 3 (1990)
    • Część 4 (1991)
    • Część 5 (addendum)
    • Wykaz niektórych skrótów i organizacji
  • „Jesień demoludów” wg Golicyna
  • Polecane przez autora
  • Komentarze oraz informacje
    • Komentarze czytelników i odpowiedzi autora
    • Informacje od autora strony
  • Kontakt z autorem strony
Menu

„Jesień demoludów” wg Golicyna

Anatolij Golicyn był  majorem KGB, który w 1961 roku przeszedł na stronę USA. W końcu lat 50-tych XX wieku był świadkiem powstania strategicznego planu ostatecznego podboju tzw. Zachodu w oparciu o wielką operację dezinformacyjną komunistów i przez długie lata przestrzegał przed nią zachodnich polityków i pracowników agencji rządowych. Dopóki szefem amerykańskiego kontrwywiadu pozostawał James Jesus Angleton, jego przestrogi brane były pod rozwagę. Niestety po zainicjowaniu détente i wymuszonym  ustąpieniu Angletona ze stanowiska, zostały one całkowicie zignorowane. Tymczasem, znalazły one niemal pełne potwierdzenie dwadzieścia lat później, w postaci “jesieni demoludów” – fałszywego “upadku komunizmu”. To, co zignorowały służby specjalne i politycy tzw. wolnego świata, Golicyn zawarł w napisanych przez siebie dwóch książkach, wydanych w 1984 i w 1998 roku .

Obserwacje Golicyna co do natury komunizmu, a także jego celów i metod stosowanych aby je osiągnąć (przede wszystkim chodzi tu o dezinformację) są wg mnie prawdziwe. Opierając się na opracowanej przez siebie tzw. nowej metodologii, której fundamentem jest wiedza na ten temat, w tym na temat leninowskiego NEP-u i czekistowskiej operacji “Trust” z lat 20-tych XX wieku oraz stalinowskiego „nacjonal-komunizmu” z lat 40-tych (po ataku hitlerowskich Niemiec na ZSRS), powojennych operacji dezinformacyjnych i fałszywych „liberalizacji”, a przede wszystkim wiedza o podjętych na przełomie lat 50-tych i 60-tych decyzjach dotyczących opracowania i zainicjowania rozbudowanej operacji dezinformacyjnej przeciwko Zachodowi,  Golicyn przewidział zarówno dojście Gorbaczowa do władzy jak też   fałszywą “liberalizację” w bloku sowieckim i w komunistycznych Chinach. Przewidział także i to, że ogromną rolę w tej operacji odegra „opozycja” złożona z „dysydentów”, a także komunistyczni “rewizjoniści” i “reformatorzy”.

W wydanej w 1984 roku książce „New Lies for Old” Golicyn napisał między innymi:

stratedzy komunistyczni są obecnie gotowi do przeprowadzenia finałowej, ofensywnej fazy dalekosiężnej strategii, co poskutkuje połączeniem sił w walce o całkowite zwycięstwo komunizmu. Biorąc pod uwagę wielość ściśle związanych ze sobą partii komunistycznych sprawujących władzę oraz możliwości jakimi dysponują celem powiększenia swojej bazy i rozwoju doświadczonych kadr, stratedzy komunistyczni  do realizacji swoich celów posiedli możliwości zastosowania technik i strategii, znacznie wykraczających poza wyobrażenia Marksa, niedostępnych do praktycznego wykorzystania przez Lenina i nie do pomyślenia dla Stalina. Wśród nich fałszywą „liberalizację” w Europie Wschodniej, a także, prawdopodobnie w Związku Sowieckim (…)

Golicyn przewidział pierestrojkę, prognozując m.in. powrót Dubčeka w Czechosłowacji,  a także “upadek muru berlińskiego”. Opisał możliwe implementacje fałszywej „liberalizacji”, potwierdzone później w  dużym stopniu  rzeczywistymi wydarzeniami z drugiej połowy lat 80-tych i na początku lat 90-tych. W przypadku PRL, komunistyczna tzw. socjalistyczna odnowa w latach 1980/81 miała być wg Golicyna wstępem do znacznie szerzej zakrojonej operacji dezinformacyjnej, w której ramach powstanie „Solidarności” i początkowy okres jej istnienia mogą być rozpatrywane jako eksperymentalna, pierwsza faza.  W tym kontekście, pisał w 1984 roku:

wyznaczenie Jaruzelskiego, wprowadzenie „stanu wojennego” i zawieszenie „Solidarności” stanowią drugą fazę, w której, w rzeczywistości chodzi o  przejęcie ścisłej kontroli nad ruchem oraz zapewnienie czasu na polityczną konsolidację

Fałszywą liberalizację Golicyn wiązał także z komunistami pozostającymi poza blokiem sowieckim, w szczególności zachodnioeuropejskimi,  przewidując ich współdziałanie z sowietami w realizacji ich strategii w ramach międzynarodowego komunizmu:

jednym z głównych celów [eurokomunizmu] jest, w porozumieniu z blokiem komunistycznym, przygotowanie gruntu dla możliwej „liberalizacji” w Związku Sowieckim i w Europie Wschodniej

Wg Golicyna fałszywa “liberalizacja” pozostawała w całkowitej zgodzie z tzw. leninizmem a nawet z niego wynikała. Uzasadnił to, cytując wypowiedź Lenina z 1921 roku, wygłoszoną podczas “kongresu” Kominternu:

„Nasza jedyna obecnie strategia to stać się silniejszym, a co za tym idzie, mądrzejszym, bardziej racjonalnym, bardziej oportunistycznym. Im bardziej będziemy oportunistyczni, tym szybciej zgromadzą się masy dookoła nas. Gdy zwyciężymy nad masami przez naszą racjonalną postawę, użyjemy wtedy ofensywnej taktyki, w najściślejszym znaczeniu tego słowa”

Jak z tego wynika, wg Lenina należało wzmocnić się poprzez taktyczne dostosowanie się i ustąpienie w pewnych kwestiach (fałszywą “liberalizację”), uzyskując w ten sposób jak największe poparcie dla bolszewizmu, aby następnie, będąc już dostatecznie silnym, bezwzględnie zniszczyć wroga.

Druga z książek Golicyna pt. „The Perestroika Deception” została przygotowana w 1995 roku i zawiera wybór tekstów z  memorandów, które przez wiele lat przekazywał CIA. Zasadniczo pochodzą one z końca lat  80-tych oraz pierwszej połowy lat 90-tych i to, co w nich wydaje mi się najciekawsze, to jego przewidywania odnośnie najbliższych wydarzeń oraz interpretacje wydarzeń bieżących. Dla przykładu, już w lipcu 1984 roku, Golicyn przewidywał że następcą Czernienki zostanie, odgrywający rolę „liberała”, Gorbaczow i opisał co może wyniknąć  z tej zmiany dla USA:

nowe kierownictwo sowieckie może wprowadzić reformy ekonomiczne oraz znaczące inicjatywy polityczne celem czytelnego przekazu, że zmiany we władzach Związku Sowieckiego i w sowieckiej polityce wymagają konieczności zmian we władzach, polityce militarnej oraz w budżecie USA. Z racji tego, że zarówno konserwatyści jak i liberałowie amerykańscy są zdezorientowani w kwestii strategicznych intencji sowietów w wyniku ich strategicznych działań dezinformacyjnych, jest możliwym, że posunięcia  te, z wykorzystaniem agentury wpływu, przyniosą sowietom sukces

Wg Golicyna jednym z głównych zadań dla następującego genseka (Gorbaczowa) ma być właśnie przeprowadzenie fałszywej “liberalizacji”.

 We fragmencie memorandum z sierpnia 1985 roku, który Golicyn także zamieszcza w swojej drugiej książce, wskazuje on na to, że “liberalizacja” nie będzie spontaniczna, że będzie ona zainicjowana odgórnie, a następnie sterowana i kontrolowana przez KGB i aparat partyjny. Ponownie zwraca uwagę na to, że:

sowiecka tzw. liberalizacja jest zasadniczą częścią strategii bloku komunistycznego przeciwko Zachodowi. W szczególności dotyczy to [komunistycznej] Polski i [komunistycznych] Niemiec Wschodnich. Głównym celem zastosowania tej strategii  jest ofensywa polityczna skierowana przeciwko USA oraz NATO, a także spowodowanie militarnego détente w Europie poprzez zmianę sytuacji politycznej oraz militarnej

W obszernym memorandum z marca 1989 roku, za najważniejszy globalny cel trwającej właśnie pierestrojki Golicyn uważa osłabienie i zneutralizowanie antykomunizmu i wpływów antykomunistów w USA i krajach Europy Zachodniej oraz w pozostałych krajach tzw. wolnego świata. Po trzech dziesięcioleciach można stwierdzić, że został on osiągnięty z naddatkiem. Antykomunizmu na świecie  już w istocie nie ma. Są co najwyżej pseudo-antykomunistyczne nacjonalizmy, które identyfikują komunizm z innymi narodami, a nie z ogólnoświatową zarazą i gotowe są współpracować z komunistami przeciwko innym nacjonalizmom. Komuniści doskonale potrafią to wykorzystać.

W marcu 1990 roku Golicyn komentuje dla CIA “jesień demoludów”, zwracając uwagę na to, że wszystkie realizacje pierestrojki w komunistycznych krajach europejskich przebiegały zasadniczo według tego samego wzorca (przypadek  komunistycznej Rumunii opisuje oddzielnie jako „potwierdzający regułę”), co świadczy o zaplanowanych, sterowanych i skoordynowanych działaniach w ramach jednej strategii. Jak stwierdza:

jest to rewolucja ‘odgórna’, przeprowadzona przez partie komunistyczne, ich aparat,  ich służby specjalne i ich siły zbrojne

Tak też właśnie było.

  • Tytułem wstępu
  • Kalendarium
  • Peerel („ludowa” Polska)
  • „ludowe” Węgry
  • „socjalistyczna” Czechosłowacja
  • „socjalistyczna” Rumunia
  • „demokratyczne” Niemcy
  • „ludowa” Bułgaria
  • „socjalistyczna” Jugosławia
    • Wstęp
    • Część 1 (zarys sytuacji przed 1986 rokiem)
    • Część 2 (1986-1988)
    • Część 3 (styczeń-grudzień 1989)
    • Część 4 (styczeń-lipiec 1990)
    • Część 5 (sierpień-grudzień 1990)
    • Część 6 (1991-)
  • „ludowo-socjalistyczna” Albania
    • Część 1 (zarys sytuacji przed “liberalizacją”)
    • Część 2 (kwiecień 1985-wrzesień 1990)
    • Część 3 (październik 1990-sierpień 1991)
  • sowieckie republiki bałtyckie
    • Wstęp
    • Część 1 (zarys sytuacji przed 1986 rokiem)
    • Część 2 (1986-87, styczeń-czerwiec 1988)
    • Część 3 (czerwiec-grudzień 1988)
    • Część 4 (styczeń-sierpień 1989)
    • Część 5 (sierpień 1989-marzec 1990)
    • Część 6 (kwiecień-grudzień 1990)
    • Część 7 (styczeń-sierpień 1991)
    • Wykaz niektórych skrótów i organizacji
  • sowiecka Mołdawia
    • Wstęp
    • Część 1 (zarys sytuacji przed 1987 rokiem)
    • Część 2 (1987-1989)
    • Część 3 (1990-1991)
    • Część 4 (postscriptum: 1992-)
  • sowiecka Ukraina
    • Wstęp
    • Część 1 (zarys sytuacji przed 1987 rokiem)
    • Część 2 (1987-1989)
    • Część 3 (1990)
    • Część 4 (1991)
    • Część 5 (addendum)
    • Wykaz niektórych skrótów i organizacji
  • „Jesień demoludów” wg Golicyna
  • Polecane przez autora
  • Komentarze oraz informacje
    • Komentarze czytelników i odpowiedzi autora
    • Informacje od autora strony
  • Kontakt z autorem strony
  1. Michał Bąkowski - Komentarze czytelników i odpowiedzi autora21 października 2021

    Panie Andrzeju, Interesująca różnica percepcji, bo mnie się Gorbaczow wydawał raczej barwnym aparatczykiem. Nie, żeby był naprawdę żywą postacią, ale…

  2. Andrzej Dajewski - Komentarze czytelników i odpowiedzi autora20 października 2021

    Panie Michale, To jest oczywiście moja hipoteza, a nie twierdzenie (stąd "wydaje się"). Nie upieram się przy niej, jakkolwiek uważam,…

  3. Michał Bąkowski - Komentarze czytelników i odpowiedzi autora20 października 2021

    Drogi Panie Andrzeju, Zacznijmy od pomników. Czy zatem dobrze rozumiem, że chodzi Panu o pomniki, które przetrwały, bo można je…

  4. Andrzej Dajewski - Komentarze czytelników i odpowiedzi autora19 października 2021

    Panie Michale, Napisałem to zdanie o Jakowlewie - "ideologu pierestrojki", ponieważ rola głównego planisty wydaje mi się znaczniejsza niż rola…

  5. Michał Bąkowski - Komentarze czytelników i odpowiedzi autora18 października 2021

    Panie Andrzeju, Dzięki za obszerną odpowiedź. Jakowlew. Rozumiem, ale dlaczego w takim razie, jego rola była "bardziej znacząca niż rola…

Polityka prywatności

© 2023 Tryumf Ześlizgu – na trzydziestolecie "jesieni demoludów" | Powered by Minimalist Blog WordPress Theme